Historia

Parafia w Cerekwi została założona prawdopodobnie w XII w. z fundacji rycerskiej. Pierwsza wzmianka źródłowa o niej pochodzi z 1326 r. i znajduje się w rachunkach świętopietrza, gdzie nazwana jest „Sancto Laurentio” czyli św. Wawrzyniec. Parafia obejmowała swym zasięgiem kilka okolicznych wsi będących w posiadaniu rycerstwa, później szlachty, lub Benedyktynów tynieckich. Z przekazów Jana Długosza wiemy, że w XV w. w Cerekwi stał kościół drewniany. W 1664 r. wybudowano nowy kościół, również drewniany, ufundowany prawdopodobnie przez miejscowego dziedzica. Obok świątyni stanęła dzwonnica drewniana wybudowana w 1875 r. a kościół odnowiono w 1879 r. Oprócz kościoła parafialnego w parafii istniało drugie miejsce, gdzie księżą sprawowali obrzędy religijne, była to kaplica a później kościół w Okulicach. Tu, prawdopodobnie od XIII w., rozwijał się kult maryjny. W XVI w. Wojciech Krutski podarował do kościoła w Okulicach kopię obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, czczoną do dziś. Rozległość parafii, rozwijające się nabożeństwo do MB Okulickiej i konieczność ciągłej posługi kapłańskiej w dwóch kościołach sprawiły, że w 1888 r. z parafii Cerekiew wydzielono kilka miejscowości tworząc parafię Okulice. W jej skład weszły wioski: Bratucice, Buczków-Dębina, Dąbrówka i Okulice. W parafii Cerekiew pozostały: Bessów, Bieńkowice, Cerekiew i Wrzępia. Tak jest do dzisiaj. W Cerekwi istniała już przed 1596 r. szkoła parafialna. Od 1866 r. kolejni proboszczowie zapisują najważniejsze wydarzenia w kronice parafialnej. Do budowy nowej świątyni przygotowywano się w Cerekwi od czasów I wojny światowej,  w której ucierpiał drewniany kościół. Przed II wojną założono fundamenty. Nowy murowany kościół wybudowano w latach 1948 – 1952 pod kierunkiem Józefa Merendy, według projektu arch. Zbigniewa Solawy. Jest to budynek trójnawowy o sklepionych wnętrzach, w stylu neogotyckim. Konsekrowany przez biskupa Karola Pękalę w 1952 r. Przeniesiono do niego niektóre elementy wyposażenia ze starego kościoła m. in. organy z drugiej połowy XVII w., krzyż z wizerunkiem Pana Jezusa ze szkoły Wita Stwosza, obraz św. Wawrzyńca, kropielnicę kamienną z 1786 r., dzwon odlany w Gdańsku w 1642 r. Niektóre obiekty ze starego kościoła trafiły do muzeum Diecezjalnego w Tarnowie. Ołtarze do nowego kościoła wykonał Stanisław Giemza. W ołtarzu głównym znajdują się obrazy: Miłosierdzia Bożego, Serca Maryi i Chrystusa z krzyżem. W 1977 r. drewniany zabytkowy kościół z XVII w. przeniesiono do skansenu w Nowym Sączu, gdzie do dziś nie został złożony. Na jego miejscu utworzono plac modlitewny z kaplicami fatimskimi. W latach 1997 – 2000 wybudowano we Wrzępi kaplicę p.w. Przemienienia Pańskiego.