Kult Miłosierdzia Bożego

Kult Bożego Miłosierdzia zaczął szerzyć się w Polsce po objawieniach, których doznała siostra Faustyna Kowalska ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia. W 1935 roku objawił jej się Jezus, polecając jej by głosiła orędzie o Bożym Miłosierdziu całemu światu. Wskazał s. Faustynie pięć sposobów, w jaki ludzie mogą wypraszać zbawienie dla siebie i całego świata: odmawiając koronkę do Miłosierdzia Bożego, modlitwę przed obrazem Jezusa Miłosiernego z napisem: „Jezu, ufam Tobie”, modlitwę w godzinie konania Chrystusa na krzyżu, zwaną Godziną Miłosierdzia (godz. 15.00), obchodzenie święta Miłosierdzia i szerzenie czci Miłosierdzia Bożego modlitwą, słowem i czynem. Kult Miłosierdzia Bożego zaczął się rozwijać wkrótce po śmierci s. Faustyny w październiku 1938, a zwłaszcza w latach II wojny światowej.

Modlitewniki z Koronką i reprodukcją obrazu Jezusa Miłosiernego, wydrukowane pod koniec życia s. Faustyny, szybko stały się popularne nie tylko w Polsce ale i na świecie. Mimo to Notyfikacja Świętego Oficjum z 1959 roku, wprowadziła ograniczenie kultu w formach zaproponowanych przez s. Faustynę. Wątpliwości związane były nie tyle z samym kultem, co wynikały z pewnych nieprawidłowości w jego formach. Usunięto ze świątyń obrazy Jezusa Miłosiernego, zaprzestano organizowania nabożeństw. Jedynym miejscem, gdzie za zgodą władz kościelnych, w ołtarzu głównym pozostał obraz Jezusa Miłosiernego był kościół w Dolinie Miłosierdzia Bożego, nieopodal Jasnej Góry. Tu trwał, a nawet rozwijał się kult a przy kościele powstał Ośrodek Studium Miłosierdzia Bożego. Kościół dostrzegał bowiem konieczność teologicznego pogłębienia prawdy o Miłosierdziu Bożym.  W 1978 roku Kongregacja Nauki Wiary wydała nową Notyfikację w której uchyliła zakazy z 1959 r.

Wielkim czcicielem Miłosierdzia Bożego był budowniczy kościoła w Cerekwi ks. proboszcz Jan Złotnicki. Budując w latach 1948 – 1952 nowy kościół pragnął by kult Miłosierdzia Bożego, wówczas dopiero rozpowszechniający się, miał w nim swoje szczególne miejsce. Kościół wprawdzie pozostał pod wezwaniem św. Wawrzyńca, któremu poświęcono boczny ołtarz, ale w centralnej części ołtarza głównego umieszczono obraz Jezusa Miłosiernego z napisem „Jezu ufam Tobie”, wymiennie z obrazami Serce Maryi i Chrystus dźwigający krzyż. Dobór witraży w prezbiterium również miał przekazywać wszystkim modlącym się wiernym prawdę o Bożym Miłosierdziu, ukazując trzy najistotniejsze wydarzenia świadczące o nim: narodzenie Pana Jezusa, modlitwę Pana Jezusa w ogrodzie oliwnym i ukrzyżowanie Pana Jezusa (obecnie zasłonięte zabytkowym krzyżem). Kult Miłosierdzia Bożego w parafii rozwija się: w drugą niedzielę Wielkanocy jest obchodzony odpust parafialny ku czci Miłosierdzia Bożego, który poprzedza nowenna, w piątki jest odmawiane nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia w połączeniu z adoracją eucharystyczną. Koronka poprzedza również niedzielną popołudniową Mszę świętą. Obraz Miłosierdzia jest czczony w kościele i w domach a parafianie pielgrzymują do nieodległych Łagiewnik.